Χρόνης Eξαρχάκος:Έσερνε μια ζωη το καρότσι της ανάπηρης μάνας του που δεν τον άφηνε να παντρευτεί. «έλιωσε» στα 52 από τη στενοχώρια του

Γεννήθηκε το 1932 στην Ερμούπολη της Σύρου. Σπούδασε στη σχολή του Πέλου Κατσέλη. Αποφοίτησε το 1963 και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο στη «Βίλα των

οργίων», με το θίασο Ρηγόπουλου- Αναλυτή. Ένα χρόνο μετά κάνει και το ντεμπούτο του στο σινεμά, με την ταινία του Οδυσσέα Κωστελέτου Διαζύγιο αλά ελληνικά. Εμφανίστηκε σε 20 ταινίες[1] και έπαιξε σε 60 επιθεωρήσεις. Μερικές από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966), Γοργόνες και μάγκες (1968), Η Παριζιάνα (1969), Μαριχουάνα στοπ (1971), Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971) κ.ά. Η τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν στο «Ακροπόλ» στο έργο «Το παραμύθι πάει σύννεφο» (1982).

Η μητέρα του ήταν ανάπηρη και έτσι ο Χρόνης πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μαζί της, για να την φροντίζει και εκεί αποδίδουν και οι φίλοι του τα ξεσπάσματα και τις εκρήξεις του, γιατί η μητέρα του, του είχε πολύ μεγάλη αδυναμία και δεν τον άφηνε να παντρευτεί, αλλά του έφερνε αντιρρήσεις συνέχεια και σε όλες του τις επιλογές , για να μην τον χάσει από δίπλα της.  Πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου 1984 σε ηλικία 52 χρόνων, μόνος του, μέσα σ’ ένα νοσοκομείο και η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο. Στη δεκαετία του ’80 ασθένησε από καρκίνο και ενώ πήγε στο Λονδίνο και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, δεν τα κατάφερε. Ακόμα και το διάστημα που η κατάσταση του επιβαρυνόταν και το καταλάβαινε το τέλος, τις ώρες που ο πόνος ήταν σε ύφεση ο Χρόνης δεν έχανε το χιούμορ του και αστειευόταν συνέχεια με τις νοσοκόμες.

Ένα χρόνο μετά τον άδικο χαμό του από καρκίνο των οστών, δεν άντεξε και η μητέρα του και έφυγε από τη ζωή, πηγαίνοντας να συναντήσει το γιο της.

 Δεν είχε νυμφευθεί ποτέ.

μακελειο